Als je hardloper bent dan is de marathon iets magisch. Het moet altijd ver. De eerste loper die ooit die afstand liep, viel dood neer, maar dat waren andere tijden. Ik dacht ik houd het bij korte afstanden dan houd ik tenminste mijn snelheid. Wanneer je met mensen praat over hardlopen dan komt altijd die vraag: “Hey jij loopt toch altijd zoveel, doe je dan ook marathons?” Een legitieme vraag, maar er zijn meerdere disciplines in het hardlopen. Zelf geef ik meer de voorkeur aan alles onder de 10 km. Maar ik maakte een uitzondering.
Sinds het coronagebeuren en het daarmee samenvallende wedstrijdloze tijdperk, denk ik al na over een ludieke marathon. Nu las ik in de Runnerworld over een stel die met de inspiratie van a mile an hour, een marathon hadden opgeknipt in 24 stukjes om binnen een dag een hele marathon te lopen. In de documentaire a mile an hour maakt de loper ondertussen ook een tafel en plaatst een hek om zijn weiland.
Nu heb ik een bedrijf en geef ik hardlooptrainingen, maar mijn website heeft al een tijdje een onderhoudsbeurt nodig. De teksten klopten naar mijn mening niet meer. Na een MT vergadering werd besloten om dat idee van die marathon en het herijken van de website samen te laten vallen op één dag, zodat aan het einde van de dag beide zijn voldaan. Je noemt het evenement en gebruikt de publiciteit om Robert Rent verder te promoten. Daarnaast is het nog een geinige uitdaging ook.
Ik kan een reguliere marathon lopen niet vergelijken met deze marathon, want ik heb er dus nog nooit één gelopen. De stukken rennen tussen het werken door waren fijne pauzes tussen het werken. Hierdoor kan je gefocust werken, doordat je tussendoor even iets anders gaat doen. Dit laat ook gelijk zien hoe belangrijk bewegen is voor je. Ik stel niet voor dat iedereen een marathon moet gaan lopen tussendoor. Wandelen, stofzuigen of springen kan ook, bewegen!
De dag kreeg een interessante regelmaat: Vijf voor heel maakte ik mij klaar om naar buiten te gaan, 7,5 minuut hardlopen en dan even bijkomen. Vervolgens weer aan de slag gaan met wat je hebt gepland voor de volgende 40 minuten. Oh ja, eten en drinken, verplicht! Herken je dat? Als je hard aan het werk bent je vergeet te eten. Daarom verplicht eten. Ik had een keer het eten opgeschoven, dan kom je jezelf toch tegen een uur later.
Het zwaarste was dat het opmaken van de website mij meer tijd zou gaan kosten en dat ik dat niet in één dag zou gaan redden. Dat zou teleurstellend zijn als ik dat dan niet zou halen. Tijdens een van de rondjes, kon ik weer even reflecteren en werd het weer helder in mijn hoofd. Ik bedacht dat ik mij alleen zou focussen op wat nu het belangrijkste was voor de website, andere punten kwamen op mijn to-do-lijst voor later.
In de laatste uren was de focus voor het werken wat weg gezakt, de zaken die ik wilde oppakken waren gedaan. Nu zorgde de aanmoedigingen via Facebook, Instagram en Whatsapp ervoor dat je doorgaat. De uren lijken langer te duren, de benen worden zwaar, je moet daar iedere keer doorheen lopen. Wanneer dat is gelukt is het rondje al weer klaar.
Omdat het 24 uur was, was slapen een klein probleem. Ik had bedacht om een aantal powernapjes te nemen tijdens de 24 uur. Wat bleek, ik had veel energie gekregen door het rennen, het werken, het eten en de regelmaat van de dag. Dus slapen tussendoor was niet nodig. Wel ben ik na afloop vrij snel naar bed gegaan en heb nog nooit zo lekker gelegen en geslapen.
Tijdens de laatste ronde zag ik halverwege dat mijn buren zich hadden verzameld bij de finishlijn die voor de deur lag! Ik werd de laatste meters nog aangemoedigd, zoals bij een echte wedstrijd. Over de finish gekomen kreeg ik bloemen, want ik had gewonnen vandaag!